Synowie Fenrira potajemnie grasują w okolicy przed atakiem głównych sił, idąc na czele Tarczowniczek i Berserków, którzy wkrótce pojawią się w Season VII: Wolves of Ragnarok. Inspirowani akolitami Wikingów, których kult czcił potworne bóstwo w postaci wilka: Fenrira. Braki w czystej sile, gdy popadają w szaleństwo, nadrabiają dziką zwinnością i oszałamiającymi zrywami szybkości. To jedyna jednostka wojowników, jaką zna świat, która potrafi pokonać wroga w ataku od frontu, wbijając topór w plecy!

W mitologii nordyckiej Fenrir to wilk spłodzony przez Lokiego i olbrzymkę Angerbodę. Uwięziony przez bogów obawiających się tego, czym się stanie. Mimo ich starań urósł do gigantycznych rozmiarów, zerwał więzy i sprowadził Ragnarök na Azów. „Völuspá” – utwór zamieszczony w Eddzie Starszej – to przepowiednia Wölwy (wieszczki) skierowana do Odyna. Opisuje jego śmierć od pazurów tej ogromnej bestii. Synowie Fenrira oddają hołd Fenrirowi przez przyjmowanie wyglądu i sposobu zachowania wilków, gdy noszą na sobie ich skóry. Niektórzy zakładają maski z wydrążonych czaszek zwierząt oraz noszą kaptury z zakrwawionych i splątanych skalpów.

Dowody historyczne wskazują, że noszenie pełnej skóry zwierzęcej ma, oprócz utrzymywania ciepła na zamarzniętych terenach północy, naturę ceremonialną. Ostatecznie tak ekstremalne oddawanie czci zwierzętom było częstsze w przypadku kultu niż dla głównego nurtu religijnego. 

Jednak zwyczaj przyjmowania pełnej zwierzęcej postawy zapewnia też wyjątkową formę kamuflażu. Wojownik myślący jak wilk może szybko przemieszczać się tuż przy ziemi. Często wystawia z ukrycia tylko głowę, żeby zasugerować wrogowi, że zabójczy drapieżnik poluje na ofiarę. Jednostka może wtedy po cichu otoczyć wroga, zanim zbliży się na tyle, by zabić. Wystarczy rzec, że w niektórych plemionach powszechnym zwyczajem było, po udanym polowaniu, rytualne pożeranie zdobyczy. Dzięki temu mogli wzmacniać – wśród sojuszników i wrogów – swoją krwawą reputację wojowników, którzy mają obsesję na punkcie wilka.

Synowie Fenrira, po zdobyciu wszystkich trzech jednostek nordyckich w sezonie VII, dodadzą fanatyzmu i przebiegłości do arsenału Nordów. Nie tylko potrafią wskazać wroga i zapewnić wsparcie cięższym jednostkom, ale mogą je też skutecznie zastępować.

Jednostka jest wystarczająco zwinna, by uniknąć większości pułapek dzięki szybkości. Może też zmniejszyć skuteczność nadchodzących ataków dystansowych, gdy jest w szyku rozproszonym. Można to połączyć z umiejętnością, dzięki której Synowie Fenrira zachowują szybkość ruchu i otrzymują mniejsze obrażenia od ataków kłutych.

Jednak to ten wyjątkowy sposób, stosowany do ataku na wroga, wyróżnia tą jednostkę bardziej niż wszelkie starania o zachowanie od niej dystansu. Idealnie zgrany skok pozwala Synom Fenrira rozerwać przednie szeregi wroga. Jednostka może też zachęcić pobratymców do uderzenia w sam środek wroga z pierwotną zaciekłością, typową dla zwierząt. Gdyby ktoś ocalał, by zdać relację z takiego ataku, byłaby to prawdziwie krwawa opowieść do wysłuchania.