Kuzey Öyküleri #4: Buzu Ateşle Buluşturmak

Acımasız soğuğun içinde ilerlediği üçüncü gecede Schroeder yüzünü, ellerini ve ayaklarını hissetmiyordu artık. Ormanı geçtiğinde soluk bir parıltı onu karanlıktan çıkardı. Kardeşinin kulübesi ve yakacağı bitip sönmek üzereymiş gibi duran bir şömine karşısında duruyordu. Atının dizginlerini nazikçe çekti ve temkinli bir şekilde yaklaştı.

Kış vakti bu topraklarda haydutların ve sürgünlerin gezdiğini anlatan hikâyeler dinlemişti tavernada. Schroeder ise şimdiye dek bırak zebaniler ordusunu, bir yaşam belirtisi bile görememişti. Çocukluğunda duyduğu efsaneyi hatırladı. Karanlık önderlerinin emrindeki amansız gölgelerin buzla kaplı bir ülkeye musallat oluşunu anlatıyordu. Birkaç gün önce tekrar okuduğunda yaklaşan bir felaket hissi nasıl da içini kaplamıştı.

Kulübeye yaklaşırken, Ostaria bu korkunç kışın pençesine düşeli beri görmediği kardeşine kavuşmayı umdu bir an için. Sanki korkuları dayanaksızmış gibi geldi.

Schroeder hafif aralık olan kapıyı iterek açtı. Kış havası içeriye dolduğunda, odanın günlerdir yolculuk yaptığı buzlu yabanlıktan daha sıcak olmadığını anladı. Şöminedeki küçülmüş son közlerin de çıtırdayarak yavaşça sönmesiyle oda karanlığa büründü.

Schroeder başına sağ çevirdi. Odanın öteki ucundaki uzun masada bir gölge oturuyordu.

“Klaus?” Schroeder ona doğru yürürken temkinliydi. Zira gölge ne kıpırdamış ne de ona seslenildiğini anladığına dair bir emare göstermişti. "Benim, kardeşin. Schroeder'im ben."

Schroeder kardeşinin omzuna dokunmak için elini uzattı. Bedeni yere yığılmadan önce Klaus'un donmuş gözlerini ve kesilmiş boğazını gördü. Cesedin günlerdir, belki haftalardır ölü olduğu belliydi. Dondurucu soğuk çürümesini önlemişti.

Schroeder kardeşinin yasıyla ağlamaya başladı. Nasıl biri, silahsız bir çiftçiye bu kadar korkakça, bu kadar zalimce bir şey yapabilir? Hem de böyle sert bir kış yaşanırken.

Bir süre geçtikten sonra yasın yerini şaşkınlık aldı. Bir kez daha şömineye baktı. Madem Klaus günlerdir ölüydü, şömineyi kim yakmıştı o zaman?

Schroeder dışarıdaki karın ayaklar altında ezilme sesini işitti. Kılıcını çekti, Klaus'a son bir kez daha baktıktan sonra orayı terketti.