Tydzień muzyczny: Nordyckie korzenie rapu

Uważamy, że rap powstał w Nowym Jorku w 1970 roku jako rytmiczna lub poetycka forma wypowiedzi – często interpretowana jako wyniosła lub konfliktowa – jednak jego korzenie można znaleźć na terytorium Afryki, Azji, Europy i można je odkryć nawet w starożytnej Grecji. Jednak bez możliwości przepytania Teokryta i jego pokolenia, możemy polegać tylko na źródłach historycznych. Wskazują one, że flyting, po raz pierwszy występujący w literaturze nordyckiej, celtyckiej i anglosaskiej, jest bezpośrednim przodkiem współczesnego rapu.

Flyting wywodzi się ze staroangielskiego słowa oznaczającego „kłócić się”. Często opisywane jako „rytualna i poetycka wymiana obelg”, przyjmowało formę oskarżycielskiej gry słownej i poprzedzało krwawą walkę.

W saksońskiej Anglii fliting miało miejsce podczas ucztowania. Zwycięstwa przepychanek słownych był wybierany reakcją tłumu, zanim uczestnicy mogli wypić uroczysty łyk miodu. W kolejnych wiekach flyting był uważany za formę rozrywki dla masowej publiczności. Na przykład w XV-wiecznej Szkocji, gdzie publiczne wulgaryzmy były regularnie nagradzane wysoką grzywną i chłostą, prowokacyjne wymiany słowne były mocno zachęcane. Nie tylko przez króla Jakuba IV i jego następcę.

Nawet dziś praktykuje się „court flyting”. Wiadomo, że wielu członków parlamentu na Islandii (Althing), „z dumą mówi o tym, że dobrze im idzie pisanie wiersza rímur(typ poematu o przekleństwach, który pochodzi z Eddy starszej z XIV wieku) w celu wyśmiania przeciwnych partii w przyzwoity sposób”.

Jedna z niepisanych zasad pojedynków rímur mówi, że uczestnik musi odpowiedzieć w miły sposób. W przeciwnym razie zostanie wyśmiany i pokonany. To sugeruje, że rapujący Wikingowie (których można zobaczyć za pomocą innych interaktywnych doświadczeń) oraz napędzani rytmem grioci z Afryki Zachodniej mieli większy wpływ na współczesną kulturę Ameryki niż ludzie sądzą.